Θέμα χρόνου απολύσεις στο δημόσιο, τέλος μονιμότητας, μείωση βουλευτών…

1) Θέμα χρόνου απολύσεις στο δημόσιο, τέλος μονιμότητας, μείωση βουλευτών…

Η στρουθοκάμηλος ως γνωστόν χώνει το κεφάλι στην άμμο και στέκεται εκεί γιατί πιστεύει πως δεν την βλέπει κανένας. Εμείς οι νεοέλληνες κατά ένα σημαντικό μέρος της κοινής πεποίθησης χώσαμε το κεφάλι στο δημόσιο, την φοροδιαφυγή, τη διαφθορά  και το δανεισμό και πιστέψαμε πως καταφέραμε να ανακαλύψουμε το σύμπαν που υπάρχει δωρεάν γεύμα.

Η Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια αποσάρθρωσε τον όποιο παραγωγικό και βιομηχανικό ιστό είχε και αντικατέστησε τις χαμένες θέσεις εργασίας, είτε με θέσεις αργομισθίας στο δημόσιο, είτε  με επιδοτούμενες από το κράτος και μονοπωλιακές καταστάσεις θέσεις εργασίας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ή τον διαπλεκόμενο με το κράτος ιδιωτικό.

Οι πολιτικοί και συνδικαλιστές με τους πελάτες τους πίστεψαν πως είχαν ανακαλύψει κάποιο «αεικίνητο» μέσο της διανομής πλούτου που δεν παράγει κανένας.

Οι ρίζες του προβλήματος

Ήδη, από τη δεκαετία του ’90 το πρόβλημα είχε αρχίσει να διογκώνεται, αλλά η είσοδος στο ευρώ και τα χαμηλά επιτόκια που έφερε, παρέτειναν και ενέτειναν το πρόβλημα για μια δεκαετία…

Η είσοδος της χώρας στη ζώνη του ευρώ ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της Ελλάδας τις τελευταίες δεκαετίες. Δυστυχώς όμως την είσοδο αυτή την συνόδεψαν οι ανάλογες μεταρρυθμίσεις που προσάρμοζαν την οικονομία στα νέα δεδομένα…

Η δεύτερη τετραετία Σημίτη φέρει την ευθύνη για την καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων. Η πενταετία Καραμανλή στη συνέχεια, αντί να μαζέψει το δημόσιο και το σύστημα του παρασιτισμού και της διαφθοράς, το διόγκωσε και το άφησε ασύδοτο. Ήταν καταστροφική…

Αρκεί να σκεφτεί κάποιος πως μόνο οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις διπλασιάστηκαν μεταξύ 2004 και 2009. Ήταν μοιραίο στο πρώτο υφεσιακό στραβοπάτημα της διεθνούς οικονομίας η Ελλάδα να χρεοκοπήσει.

Στη συνέχεια, η κυβέρνηση Παπανδρέου έδειξε ολιγωρία και άγνοια των διαστάσεων του προβλήματος και των συνεπειών του. Αυτό, γιατί ο ίδιος και η κυβέρνησή του, όπως και η προηγούμενη κυβέρνηση Καραμανλή αποτελούνταν από μια γενιά πολιτικών τρόπον τινά έναντι «κληρονομικού» δικαιώματος με μόνο γνώμονα πλεύσης και ανάδειξης τις  πελατειακές σχέσεις.

Στο ίδιο μοντέλο έχει ξεπέσει και η αριστερά, που με πρόσχημα τη δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, επιδίδεται σε ανεξέλεγκτο λαϊκισμό και συντηρείται σαν μηχανισμός πλέον χάρη στις εκτεταμένες πελατειακές σχέσεις που αναπτύσσει στο «θερμοκήπιο» του δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου.

Φοβάται να κυβερνήσει

Τα μέχρι τώρα δεδομένα δείχνουν πως ο πρωθυπουργός αρνούμενος να αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης προσπάθησε τον τελευταίο χρόνο να μεταθέσει την ευθύνη της σωτηρίας της χρεοκοπημένης χώρας από την πλήρη κατάρρευση στις πλάτες της τρόικας.

Όπως ήταν φυσικό απέτυχε παταγωδώς και δημιούργησε στην κοινή γνώμη σύγχυση καθώς έδωσε τροφή σε σενάρια συνωμοσίας για δήθεν ξένη κατοχή και δόλια υφαρπαγή του πλούτου της χώρας μέσω του δανεισμού που της παραχωρήθηκε κλπ.

Μοναδική μέριμνα της κυβέρνησης τον τελευταίο χρόνο, εν μέσω συνθηκών χρεοκοπίας, ήταν πως να διασώσει τις πελατειακές θέσεις εργασίας που αφειδώς μοιράστηκαν σε ημετέρους τα προηγούμενα χρόνια, αδιαφορώντας για τους πάνω από 200.000 ανθρώπους του ιδιωτικού τομέα που έχασαν τις δικές τους.

Το κόστος της χρεοκοπίας του «σοβιετικού» πελατειακού μοντέλου που έχει χτιστεί τις τελευταίες δεκαετίες το πλήρωσαν τα συνήθη κορόιδα της ελληνικής δημοκρατίας: όσοι μοχθούν και πληρώνουν φόρους στον ιδιωτικό τομέα.

Η κυβέρνηση τον τελευταίο χρόνο δεν κατήργησε ούτε μια θέση αργομισθίας στο δημόσιο, αλλά προσπάθησε να λύσει το πρόβλημα του ελλείμματος με διαδοχικές αυξήσεις φόρων. Όπως είναι φυσικό απέτυχε παταγωδώς. Το τελευταίο χαρτί που βρήκε να παίξει ήταν ο εκβιασμός της ευρωζώνης για παράταση των συνθηκών της «εντατικής», με τις επιπτώσεις μιας επιλογής πιθανής ελληνικής επιστροφής στη δραχμή. Ήταν βλακώδες και εγκληματικό…

Μια από τα ίδια

Ούτε η αντιπολίτευση είναι σε καλύτερη μοίρα καθώς μπροστά σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης της χώρας αναλώνεται σε στείρες μικροκομματικές αντιπαραθέσεις.

Η απόστασή της δε από την κοινή λογική και την ικανότητα ορθής πολιτικής εκτίμησης της κατάστασης είναι τεράστια. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος πως πανηγυρίζει και μιλά για δικαίωση σε σχέση με το μνημόνιο όταν η επιρροή της φθίνει μαζί με αυτή της κυβέρνησης και η χώρα κινδυνεύει με μια κατάρρευση με συνέπειες ανεξέλεγκτες.

Οι επόμενες εξελίξεις…

Αν ισχύει αυτό που έλεγε ο Ανδρέας Συγγρός πως μια χρεοκοπία απαιτεί και αυτή την τέχνην της, εμείς έχουμε αποτύχει πλήρως.

Η χούντα, εξαιτίας της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, κατέρρευσε και κάλεσε τον Καραμανλή από το εξωτερικό να αναλάβει την ευθύνη της μεταπολίτευσης.

Οι συνθήκες για μια νέα μεταπολίτευση έχουν γίνει επιτακτικές. Το ερώτημα είναι ποιο πολιτικό πρόσωπο θα κληθεί να την αναλάβει… και αν στην περίπτωση της τρέχουσας εθνικής τραγωδίας στα πλαίσια της απόδοσης ευθυνών αλλά ικανοποίησης της κοινής γνώμης θα υπάρξει στο μέλλον ρήση ανάλογη με εκείνη του Κ. Καραμανλή για τους πρωταγωνιστές τα επταετίας: «Όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια…».

2) Αρκεί να προλάβουμε…

Από πέρυσι είχαμε επισημάνει πως η ελληνική χρεοκοπία οφείλεται κατά συντριπτικό ποσοστό στο αργόμισθο και διεφθαρμένο πελατειακό κράτος.

Κατά συνέπεια η έξοδος από την κρίση περνά από τη διάλυση και ανασύστασή του σε μικρότερη και παραγωγικότερη βάση. Κατά συνέπεια οι απολύσεις και η κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο προσωρινά ή για πάντα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες.

Το ίδιο θεωρούνται και οι ιδιωτικοποιήσεις (και όχι απλά μετοχοποιήσεις των ΔΕΚΟ και πολλών κρατικών υπηρεσιών). Κάποιοι διαμαρτύρονται κατά καιρούς πως η στήλη υποστηρίζει αυτές τις απόψεις επειδή αδιαφορεί ή επειδή την χαρακτηρίζει κοινωνική αναλγησία. Η στήλη υποστηρίζει αυτές τις απόψεις γιατί με τα δεδομένα της συγκυρίας δεν μπορεί να συνάγει πως υπάρχει κάποια άλλη διέξοδος από τέλμα.

Παράλληλα με το δημόσιο τομέα, σημαντικές αλλαγές θα χρειαστεί να γίνουν και στον ιδιωτικό τομέα, τόσο με την μείωση του κρατικοδίαιτου τμήματος αυτού, όσο και την μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας από τους τομείς της κατανάλωσης και των υπηρεσιών σε θέσεις εργασίας παραγωγικές, εξωστρεφείς και διεθνώς ανταγωνιστικές…

Π.χ. ο χώρος των media είναι από αυτούς που θα αλλάξουν άρδην με τη βαθμιαία συρρίκνωσή του. Οι εκτιμήσεις με τις οποίες συμφωνώ κάνουν λόγο για κατάργηση πάνω από τις μισές θέσεις εργασίας στο χώρο μας. Το να παριστάνει κάποιος πως δεν το βλέπει αυτό ή να κατηγορεί σαν νεοφιλελεύθερο και ανάλγητο όποιον το επισημαίνει μοιάζει επίσης με στρουθοκαμηλισμό…

Η σωστή στάση με την οποία νομίζω πως μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση είτε στο δημόσιο, είτε στα media είτε σε άλλους τομείς που θα πληγούν,  είναι να διαγνώσει αν η θέση του είναι από αυτές που θα επιβιώσουν άρα θα πρέπει να την κάνει πιο ανταγωνιστική ή αν θα είναι από αυτές που θα καταργηθούν οπότε προσπαθεί να εντοπίσει σε ποιο τομέα θα πρέπει να μετεκπαιδευτεί και να κινηθεί πριν ο συρμός το κορέσει.

Όπως έλεγα από την αρχή αυτής της κρίσης στα τέλη του 2009, οι άνθρωποι που ξέρουν να εργάζονται λίγα έχουν να φοβηθούν και για μικρό χρονικό διάστημα από την κρίση, ακόμη και να πληρώνονται ακριβά με τα δεδομένα του αύριο.

Όπως έλεγε και ένας φίλος μου επιχειρηματίας που δεν ζει πια, ο Γιάννης Δοντάς: «Έναν καλό εργαζόμενο όσα και να τον πληρώσεις είναι λίγα. Έναν κακό εργαζόμενο όσα λίγα και αν του δίνεις είναι πολλά…». 

Στο χέρι της κοινωνίας μας είναι να κάνουμε την πτώση του ελληνικού «σοβιετικού» μοντέλου να μην μοιάζει με την πτώση των αυθεντικών σοβιετιών, που οδήγησαν σε χειρότερη εξαθλίωση και λαθρομετανάστευση δεκάδων εκατομμυρίων, για φθηνές εργασίες στη δύση. Το αυθεντικό σοβιετικό μοντέλο με την πολιτική απομόνωση είχε εξαϋλώσει τις εκεί οικονομίες. Η Ελλάδα διαθέτει «λίπος»,  υποδομές,  ισχυρή τουριστική βιομηχανία, έσοδα από ναυτιλία και την οικογένεια του ευρώ που στηρίζει… Αρκεί να προλάβουμε πριν αυτά εξαντληθούν και απαξιωθούν…

3) Η αγορά θέλει να δει καλά νέα…

Δεύτερη μέρα αντίδρασης χθες με ορμή που σε αρκετές περιπτώσεις, όπως και εκείνες των κρατικόχαρτων. Δεν νομίζω πως κάποιος είναι σε θέση εκ των δεδομένων που προσφέρει η συγκυρία να συνάγει αν πάμε για οριστική ανατροπή της καθοδικής τάσης ή αν οι νευρικές διακυμάνσεις θα συνεχιστούν…

Όταν θα μπορούμε να υποστηρίξουμε με σχετική βεβαιότητα πως η τάση έχει οριστικά ανατραπεί η αγορά θα βρίσκεται πολύ υψηλότερα.

Αυτό που θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος όμως είναι πως εδώ και ένα χρόνο η αγορά συνεχίζει να ξύνει πάτο σε επίπεδο Γενικού Δείκτη καθώς η βύθιση των τραπεζών συνεχίζεται λόγω των σεναρίων για «κουρέματα».

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν μετοχές τόσο της μεγάλης όσο και της μικρής κεφαλαιοποίησης που έχουν διαφοροποιήσει την στάση τους και είτε συσσωρεύουν δυνάμεις σε πλάγια κατεύθυνση είτε γράφουν συγκρατημένες λόγω του γενικότερου κλίματος αποδόσεις…

Τόσο πέρυσι το καλοκαίρι, όσο φέτος το Χειμώνα, όσο και τώρα στα επίπεδα κάτω των 1.500 μονάδων η πεποίθηση της στήλης δεν έχει αλλάξει… Επιλεγμένες κατηγορίες παρουσιάζουν αγοραστικό ενδιαφέρον ακόμη και στην περίπτωση που κάποιος δεν μπορεί να αποκλείσει και νέα χαμηλά.

Καθώς υπάρχουν τις επόμενες μέρες και εβδομάδες σημαντικές αποφάσεις που «παίζονται» για το μέλλον της Ελλάδας τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, οι νευρικές διακυμάνσεις δεν μπορεί να αποκλειστούν…

4) Τέλος σε μονιμότητα, διαφθορά. Μείωση βουλευτών σε 150…

Ένα χρόνο και τρεις μήνες μετά το παραπάνω άρθρο που ζητούσε τις ριζικές αλλαγές σαν μόνη διέξοδο λίγα έχουν αλλάξει και τη χρεοκοπία έχουν διαδεχτεί οι πιθανότητες κατάρρευσης και η έξοδος από το ευρώ. Οι επιλογές που υποστηρίζει το άρθρο μοιάζουν πλέον μονόδρομος.

Βλέπε: Τέλος σε μονιμότητα, διαφθορά. Μείωση βουλευτών σε 150

Πηγή: www.capital.gr