Μέχρι πρόσφατα, οι Αμερικανοί προσπαθούσαν να στριμώξουν το Ιράν μέσω των συμμαχικών τους απολυταρχικών καθεστώτων στον αραβικό κόσμο, όπως η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και η Ιορδανία. Οι δημοκρατικές εξεγέρσεις στην περιοχή τούς ανάγκασαν να αλλάξουν γραμμή, με την ελπίδα ότι θα φέρουν στην εξουσία φιλελεύθερες, φιλοδυτικές δυνάμεις, σαν κι αυτές που προσπάθησε να συσπειρώσει ο Μοχάμεντ ελ Μπαραντέι στην Αίγυπτο.
Οι πρώτες ενδείξεις κάθε άλλο παρά δικαιώνουν αυτές τις προσδοκίες. Στην Τυνησία, τη χώρα που άνοιξε τον χορό της Αραβικής Ανοιξης, πρώτο κόμμα με μεγάλη διαφορά αναδείχθηκε από τις εκλογές της περασμένης Κυριακής το ισλαμικό Ενάχντα. Κάτι ανάλογο αναμένεται να συμβεί σε περίπου ενάμιση μήνα στις εκλογές της Αιγύπτου, με τους μετριοπαθείς Αδελφούς Μουσουλμάνους στην πρώτη θέση, αλλά και με σημαντικό ποσοστό στα πιο σκληροπυρηνικά ισλαμικά κόμματα των σαλαφιστών. Στη Συρία, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι σύμμαχοί τους έχουν 10 αντιπροσώπους στο 19μελές Εθνικό Συμβούλιο της αντιπολίτευσης. Οσο για τη Λιβύη, ήδη ο επικεφαλής του νέου καθεστώτος, Μουσταφά Αμπντελτζαλίλ, ανήγγειλε ότι ο ισλαμικός νόμος (σαρία) θα είναι η βάση του νέου Συντάγματος.