Γράφει ο Ιωάννης Μπαλτζώης*
Και να λοιπόν που φθάσαμε στην εποχή που ο θαυμασμός των εγχώριων «γενίτσαρων» κονδυλοφόρων και όχι μόνο, προς την μεγαλόπνοη νέο Οθωμανική πολιτική της Τουρκίας, του μάγου της εξωτερικής πολιτικής καθηγητή Νταβούτογλου, αρχίζει να μετατρέπεται σε προβληματισμό και αμφισβήτηση, ασχέτως αν δεν εκδηλώνεται προς το παρόν φανερά. Όλοι θυμόμαστε την, μόλις πριν λίγους μήνες, υπέρμετρη αυτοπεποίθηση του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, για την εφαρμοζόμενη τουρκική εξωτερική πολιτική.
Όλοι θυμόμαστε τα μεγαλεπήβολα οράματά του για τον αυριανό ηγετικό ρόλο της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και στο Σουνιτικό Ισλάμ. Όλοι θυμόμαστε με πόση αλαζονεία και αυταρέσκεια παρουσίαζε το βιβλίο του «Το στρατηγικό βάθος» και με πόση λατρεία και θαυμασμό οι εγχώριοι και ξένοι τιμητές του το προβάλανε. Όλοι θυμόμαστε την περίφημη θεωρία του περί μηδενικών προβλημάτων με όλα τα γειτονικά κράτη της Τουρκίας, που διακήρυττε.