Του Θανάση Παπαγεωργίου
Οι «επιχειρήσεις» – σε όλα τα επίπεδα – στη Λιβύη συνεχίζονται, οι αιματηρές συγκρούσεις μαίνονται στη Συρία, η ένταση στην πολιτική ζωή του Λιβάνου μεγαλώνει -εξ αιτίας της απόφασης της Διεθνούς Εξεταστικής Επιτροπής για τη δολοφονία του πρώην προέδρου Ραφίκ Χαρίρι- οι σχέσεις Ισραήλ – Λιβάνου επιδεινώνονται λόγω της επέκτασης της θαλάσσιας ζώνης που επιχειρεί το Ισραήλ, αποζητώντας και τις ευλογίες του ΟΗΕ.
Το άσχημο κλίμα ανάμεσα στην Αίγυπτο και το Ισραήλ με αφορμή τα πρόσφατα συνοριακά επεισόδια δεν φαίνεται να βελτιώνεται, το θέμα ΑΟΖ λόγω της αγωνιώδους αναζήτησης ενεργειακών πηγών φαίνεται να συμπαρασύρει στην περιδίνηση των γεωτρύπανων την Κύπρο και την Τουρκία – αν μη τι άλλο – η αραβική άνοιξη προκαλεί τόσο απρόβλεπτες και γρήγορα εναλλασσόμενες καιρικές μεταβολές που δυσκολεύουν τους διάφορους πολιτικούς σχηματισμούς στην επιλογή της κατάλληλης για τον καιρό ενδυμασίας, ενώ ο υπόκωφος αντίλαλος από την αναμόχλευση του κουρδικού ζητήματος εξακολουθεί να παραμένει σαν ηχητική υπόκρουση.