Λόγια, λόγια, λόγια. Ντρέπομαι και ντρέπομαι πρώτα για μένα που τόσα χρόνια παρακολουθώ την πολιτική ζωή της χώρας. Ακομμάτιστα, αλλά και τι σημασία έχει πια; Υπάρχει κανείς που ξεκάθαρα δεν χαρακτηρίζει τους πολιτικούς αρχηγούς ως εκαλοπταμόμενους μικροηγέτες ή καλύτερα μάγους την ώρα που η χώρα βουλιάζει, ο κοινωνικός ιστός της βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και η ανεργία καλπάζει; Πόσο χαμηλότερα τελικά της έγραψε η τύχη να πέσει αυτή η χώρα στα χέρια των αχρείων;
Δεν θα μακρυγορήσω, αυτή τη φορά γιατί κινδυνεύω να εκτεθώ. Ντρέπομαι που δεν μπορώ να κοιτάξω τη νεολαία στα μάτια, ντρέπομαι γιατί κάποιοι μας έχουν ήδη κατατάξει στην ίδια θέση με τις τριτοκοσμικές χώρες, ντρέπομαι γιατί δεν είμαστε αντάξιοι των αρχαίων Ελλήνων, ντρέπομαι, ντρέπομαι, ντρέπομαι.
Ωστόσο για ένα πράγμα ακόμη ΔΕΝ ντρέπομαι, όταν βλέπω την έπαρση της ελληνικής σημαίας.
Μην μου το πάρετε και αυτό γιατί αυτό είναι η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ μου. ΔΕΝ θα σας το επιτρέψω ΠΟΤΕ αυτό απ’ όπου και αν προέρχεστε και με το όποιο τίμημα!
Φτωχός ναι, δούλος όχι.
3 Νοεμβρίου, 2011 στο 23:51
Να στο αφιερώσω φίλε
4 Νοεμβρίου, 2011 στο 12:30
ΛΟΥΚΑ ΝΑ ΝΤΡΑΠΕΙΣ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ , ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΣΟΥ ΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΕΙΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗ ΓΑΠ
4 Νοεμβρίου, 2011 στο 13:34
Η ντροπή είναι μια υγιείς αντίδραση , η ξεδιαντροπιά όχι .
Το θέμα είναι εάν αξίζει να ντρεπόμαστε για την συμπεριφορά συμπολιτών μας ,ειδικά όταν το κοινό (παγκόσμιο) μπροστά στο οποίο ντρεπόμαστε είναι εγκληματικά ξεδιάντροπο.
4 Νοεμβρίου, 2011 στο 20:34
Φιλε μου Λουκα ο σωστος τιτλος στο εξαιρετικο κειμενό σου για μενα ειναι άλλος…. κι αυτον εβαλα στην αναδημοσίευση στο ιστολογιό μας….
Φτωχός ναι, δούλος όχι.
Με εκφραζεις απόλυτα φιλε μου.
4 Νοεμβρίου, 2011 στο 23:59
Δεν είναι φτωχός ούτε δούλος όποιος ξέρει να κρίνει και να νιώθει περήφανος! ψηλά το κεφάλι, θάρρος, καρδιά! η πένα είναι πιο δυνατή από το σπαθί!